De blarenkoningin!

Dag 1 van het leed dat men de Nijmeegse Vierdaagse noemt. Na steeds wakker te worden met de vragen: "moeten we er al uit? Hebben we de wekker niet gemist?" hebben we uiteindelijk toch een paar uur kunnen slapen. Om 4.45 stond de wekker en om 5.15 wilden we richting de start lopen. We slapen in een heerlijk huis in het centrum van Nijmegen, dus het is een kwartiertje lopen naar de wedren.

Voordat we weggaan kijken we naar buiten, yes, het is droog! We lopen nog geen 5 meter of het begint te gieten, snel de poncho aandoen. He verdorie, daar gaat onze planning. We lopen flink door, maar moeten toch schuilen onder een afdakje om de regenhoezen om onze schoenen te doen. Natte schoenen is namelijk echt not done, je krijgt er veeeels te snel blaren van. Net op het moment dat ik door heb hoe de hoezen om mijn schoen/been moeten, komt er een stel aangelopen, het meisje glimlachend: "Heeeee, staan jullie hier ook gezellig?" We antwoorden wel, maar hebben toch ook een soort van haast. Het meisje gaat door: "Gaan jullie morgen ook de vierdaagse lopen? Ooooh is dat vandaag al? Nou hebben jullie geen slaapplek dat jullie hier rondlopen? Nou, welterusten he!" Toch even een leuke onderbreking zo op de vroege ochtend ;)
We lopen verder en het is inmiddels 5 voor half 6, we mogen met onze vroege startkaart starten tot kwart voor 6. Wij doorlopen...en lopen..."Hee, deze straat herken ik niet! Zijn we hier gisteren ook langs gekomen? Hm...volgens mij niet." Ja hoor...verdwaald! Als een kip zonder kop zijn we gaan lopen en ja, in het donker ziet alles er echt anders uit dan in het licht! Gelukkig kwamen we een wandelaar tegen die ook naar de start ging, dus we zijn meegelopen. En net op tijd, om 5.45 zijn we gestart!

Meteen op de Waalbrug krijgen we een microfoon onder onze neus geduwd door SBS6 met de vraag welk gevoel de Waalbrug ons geeft? "Welk gevoel? Ehm...ja weet ik veel!" Dus ik zei maar dat dit een goede beg.. (wilde begin zeggen) ehm..nee..goede start was! Daarna had ik geen woorden meer, dus m'n moeder neemt het vlekkeloos van me over en komt met een heel enthousiast en leuk verhaal (waarom kom ik daar niet op?). Wellicht wordt het dus nog uitgezonden...

Eigenlijk gingen de eerste uurtjes vrij vlot, we konden lekker doorlopen, het ging goed en het was nog niet zo warm. Toch bij de 17 km even gestopt bij een medische post (voelde mijn kleine teentjes) en daar werd ik meteen geholpen! Drie kwartier later stapte ik met fris ingetapete voetjes weer naar buiten. Links had ik 3 blaren en een gevoelig drukpunt en rechts maar 1 blaar! Dus 3-1 voor links. Ik moest even wennen aan de tape, maar kon er prima mee doorlopen, de pijn was in ieder geval wat minder.

Om 13.00 lagen we nog goed op schema en pauzeerden we bij de militairen. Ik denk, laat ik even mijn voeten checken en had maar 1 extra blaar, links wel te verstaan, de stand 4-1 voor links. Ik heb mijn 'blarenpriksetje' bij me, dus ik begon mijn behandeling. En toen zat Marlijn Weerdenburg van SBS6 (die we kennen van Danni Lowinski) op haar hurken naast me. "Ehm, hallo, ik ben even bezig met m'n blaren dus wil je even weggaan?" Nee..helaas zei ik dat niet, daar ben ik veeeel te verlegen voor, dus ik ging, zo enthousiast als ik kon het gesprek maar weer aan. Een interview over mijn blaren welteverstaan. Hartstikke gezellig. Al was ik het af en toe even kwijt, want elke keer als ik naar haar keek dan zag ik zo een berg foundation dat ik af en toe in gedachten wegzonk over dit fenomeen dat foundation heet (voor de mannen onder ons die dit niet kennen, dat is een plakkaat bruin spul om vlekjes etc. weg te werken).

Na dit interview (waarin we het goede doel natuurlijk ook benoemd hebben waar we voor lopen), een kop bouillon, een banaan en weer een nieuw stukje tape op m'n voet, liepen we weer verder. Ondertussen was het al behoorlijk warm geworden, er was een felle zon en het voelde benauwd. Er kwamen meer smallere stukken om te lopen, waardoor het drukker was. Even later kwamen ook de 30 km, de 50 km en de militairen erbij, dus werd het helemaal druk! Je kunt dan niet meer je eigen tempo lopen en omdat je steeds moet inhouden en weer gaat versnellen, kreeg ik last van mijn knie. Niet zo fijn. We besloten lekker door te lopen, want hoe eerder we binnen waren, hoe fijner! Onderweg kwamen we Jordi en Roy tegen, die waren lekker aan het chillen en zagen er nog aardig fit uit.

En toen kwam het....DE DIJK, de verschrikking van de eerste dag. Wat is die dijk lang zeg en smal en heet en zo niet fijn! Er is op de dijk ook geen enkele voorziening, waardoor je je bij sommige mensen afvraagt of het wel verstandig is om nog door te lopen. Hier was ook het punt dat ik dacht, ik ga nu focussen op het lopen en zoveel mogelijk energie besparen (want ik had niet zoveel meer). Als je dan bij de Waalbrug komt dan is het al een opluchting, want dan is het niet ver meer en om 16.00 uur kwamen we dan de finish over. Vrij laat, maar door de warmte (en de blaren/kniepijn) konden we aan het eind ook niet meer zo hard lopen. We hebben meteen een nieuwe startkaart gehaald en zijn toen Jordi en Roy op gaan wachten (de andere mannen waren ook rond 16.00 uur binnen!). Om half 5 kwamen ze binnen, helemaal super! Ook zij waren kapot. De hitte is dan toch geen fijne bijkomstigheid. Ook zij hebben zich gemeld en toen hebben we ons gevoegd bij andere Jordi, Jasper en Wilfred. We waren allemaal uitgeteld.

We hebben afgesloten met een colaatje/biertje en zijn daarna terug gegaan naar het huis/de camping.
Ik ben enorm trots dat iedereen (ook Albert, die was om 13.30 binnen!!) het heeft gehaald. Het was echt een zware dag, wat we ook hebben gehoord van wandelaars die al jaren lopen. En dan zeggen ze op tv: het was heerlijk wandelweer. ;)

Geen feesten voor ons vanavond, maar lekker eten, spullen pakken, blaren verzorgen en naar bed!! De blaren bij thuiskomst waren HUGE gewoon. Oke, vooruit, ik voeg wel 1 foto toe ;).

Morgen dag 2, de dag van Wijchen, dat betekent 39.1 km voor ons en 48.1 km voor de mannen. Mooi weer (en warm) zonder regen voorspeld.
Benieuwd hoe het gaat! Jullie horen het wel weer!

Liefs!